Expats krijgen meer dan ze verwachten

Expats krijgen meer dan ze verwachten. Dat blijkt uit een onderzoek van PwC naar de uitzendvoorwaarden van expats in de periode 2006-2010. Vooral de nieuwe generatie expats gaat wel voor de hoogste bieder, maar niet op financieel gebied. De zogenaamde “millenials” kiezen voor maximale ontwikkelingsmogelijkheden. Toch blijkt dat werkgevers die mensen uitzenden de afgelopen vijf jaar - ook tijdens de economische crisis – niet anders of minder zijn gaan belonen. Door vast te houden aan one-size-fits-all pakketten laten werkgevers grote kansen liggen. Enerzijds om te besparen op de vaak dure uitzendingen en anderzijds om collega’s op de juiste manier aan hen te binden.

Voor niks teruggehaald
De afgelopen twee jaar, tijdens de economische crisis, hebben veel bedrijven hun vaak dure expats teruggehaald en langdurige zakenreizen en ‘commuting’ beperkt om geld te besparen. Op dit moment ziet PwC weer een toename van het aantal internationale assignments, maar die vinden nog steeds plaats onder dezelfde voorwaarden als voorheen. Een gemiste kans, zeker waar het gaat om voorwaarden als extra toelages en vergoedingen voor reizen en transport.

“In plaats van expats terug te halen tijdens de economische crisis hadden bedrijven beter hun voorwaarden tegen het licht kunnen houden”, stelt Henk Zeilstra, expert bij PwC op het gebied van internationale mobiliteit. “Dan hadden ze een groot deel van hun expats op locatie kunnen houden én kostenbesparingen kunnen realiseren. Natuurlijk blijven financiële incentives belangrijk voor oudere expats of senior management, maar het aandeel van de nieuwe generatie expats die veel minder financieel gedreven zijn neemt snel toe”.

Financiën niet langer doorslaggevend
De komende tien jaar zal het aantal werknemers dat enige tijd in het buitenland werkt met de helft toenemen. Het wordt meer en meer een integraal onderdeel van een baan. De nieuwe generatie medewerkers gaat daarbij voor de hoogste bieder, niet op financieel gebied, maar op het gebied van ontwikkelmogelijkheden. Millenials vinden het de normaalste zaak om enige tijd in het buitenland te werken zonder dat daar per sé torenhoge vergoedingen tegenover hoeven te staan. Daarmee voldoen de traditionele expatriate beloningspakketten die nog uit de jaren ’70 stammen niet langer. De met name financieel gedreven expatriate beloningspakketten zijn onaantrekkelijk en weinig concurrerend.

“Beloning in de vorm van allerhande toelages puur voor het feit dat je op uitzending gaat, zullen uiteindelijk drastisch afnemen. Organisaties moeten zich meer richten op de ontwikkelingsmogelijkheden tijdens een uitzending en de impact die internationale ervaring heeft op het verdere verloop van iemands carrière. Talentmanagement, succession planning en internationale mobiliteit moeten veel meer op elkaar afgestemd worden”, aldus Zeilstra.

Nieuwe vormen
Omdat werken in het buitenland als een integraal onderdeel van een carrière wordt gezien, verandert ook het type uitzendingen. Naast kort en langdurende uitzendingen zullen er meer en meer (langdurende) zakenreizen, commuters, intra-regionale en virtuele uitzendingen plaatsvinden. Hierbij worden zowel executives en senior talenten als jonge talenten uitgezonden.

Een andere ontwikkeling die PwC signaleert, maar waar nog onvoldoende invulling aan wordt gegeven door bedrijven is ‘dual career’. Expats willen in toenemende mate dat de carrière van hun partner niet lijdt onder een uitzending. Een moeilijk in te vullen vraag, waar internationale ondernemingen de komende jaren een antwoord op zullen moeten formuleren, willen ze jonge talenten nog beter aan zich binden.

Bron